Het is alweer even geleden maar pasen is dit jaar niet onopgemerkt aan ons voorbij gegaan, al lijkt het niet op Pasen zoals ik gewend was.
Alhoewel, gewend is ook een rekbaar begrip want 10 jaar geleden Pasen was alweer heel anders dan 20 jaar geleden Pasen.
Vroeger was het voor mij vooral een 'ontbijtfeest'; lang ontbijten met lekkere matzes, zelfbeschilderde gekookte eitjes, paasstol en de Mattheuspassion. Later, als student en toen ik vaarde, was Pasen meer het feest van 'je-ongans-eten-aan-chocolade-eitjes'
En nu? Nu kan ik me niet echt meer ongans eten, ik moet 's avonds nog in redelijke staat de koeien voeren dus niet half misselijk van te veel gesnoept te hebben! Een paasontbijt wordt ook moeizaam; ik wil wel maar er zijn bijna 200 beesten hier die ook wel willen ontbijten. En dat laten ze weten ook; het zou de Mattheuspassion overstemmen die 198 dieren die loeien, 1 dier dat heel hard miauwt en 1 dier dat geen geluid maakt maar wel heeeel braaf naast zijn bak zit te wachten (zo trouw als een hond)
Dus nee, Pasen zoals ik gewend was lukt hier op de boerderij niet.
Wel hebben we paaseieren verstopt en gevonden!
(Hier kreeg ik nog een verlate 1-april grap te verduren; ik geloofde echt dat die eieren wel tot diep in juni zichtbaar zouden blijven!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!