Afgelopen week waren mijn vader en zijn vrouw hier. Het was een heerlijke kerstweek die ook wel een beetje in het teken van verwennen stond (zij ons met mooie kado's en met dat ze de boodschappen deden, wij hun door lekker voor ze te koken en te bakken). Maar vanmorgen werd ik ruw weer met mijn beide beentjes op de grond gezet. Ik ben letterlijk van mijn gelukzalig wolkje afgedonderd.
Draco is dood. Een van mijn lievelingen, eind januari zou hij 2 jaar zijn geworden. Een stoere stier met brede kop en dito rug. Brede hoorns en lieve bruine ogen. Hij vond het heerlijk om over zijn rug gekroeld te worden en had een hekel aan vechten.
En dan zomaar dood......
Ik kon het niet echt bevatten, ben zeker drie keer wezen kijken of het echt waar was. Zag ik niet toch een lichte ademhaling? Knipperde hij niet licht met zijn ooglid? Nee dus.
Raar; zo ben je een week aan het genieten van het feit dat het met de kleine Eisbaerchen zo goed gaat, dat de drie musketiers (de 3 kleinste kalfjes) van hun diarree af zijn, dat Daantje (die vorig jaar toen mijn vader hier was nog maar een heel klein kalfje was) zo'n groot dametje is geworden en speciaal ook dat Ileanore, met haar 16 jaar de koningin van de boerderij, zo minzaam de aardappel opeet die je speciaal voor haar nog even naar het hek schuift op weg naar koffie, lekkers, de kerstboom en de kerstgedachte.
En dan dit nieuws. Brrrrrr, huilend heb ik mijn voerronde gelopen. Tijdens het middageten hebben we de boeken erbij gehaald en overlegd wat de oorzaak zou kunnen zijn. Maar verder dan een acute hartstilstand komen we niet.
Ondanks dat ik de hele dag in mineur ben en steeds in gedachte Draco voor me zie, merk ik dat ik ook al wel echt een beetje boerin wordt: naast het verdriet heb ik ook al gedacht dat het toch zonde is: vorige maand hebben we hem niet verkocht omdat de veehandelaar een lullige 1600 euro bood. We waren echt verontwaardigd over dat bedrag: Draco was veel meer waard! En nu is hij dood en helemaal niets meer waard.
Behalve in mijn herinnering dan want daar blijft het vredelievende stiertje wel leven hoor! Bovendien is zijn moeder hoogdrachtig van zijn broertje of zusje en nu hoop ik heel erg dat zijn ziel het deze dagen goed maakt en dat hij gewoon kan overstappen in een nieuw mooi, lief, stoer, leuk kalfje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat gerust je reactie achter!